[lwptoc]
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej gwarantuje każdemu wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Prawa te można ograniczyć jedynie w przypadkach wymienionych w aktach prawnych rzędu ustawy i w sposób w nich określony. Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. Prawa te są chronione zarówno na gruncie cywilnoprawnym, jak i karnoprawnym. Dzisiejszy wpis będzie natomiast dotyczył odpowiedzialności karnoprawnej za nielegalne uzyskanie informacji. Zapraszam do lektury.
Odpowiedzialność karna za nielegalne uzyskanie informacji
Zgodnie z art. 267 kodeksu karnego, Kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (§ 1). Tej samej karze podlega, kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do całości lub części systemu informatycznego (§ 2). Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem lub oprogramowaniem (§ 3).
Czym jest przełamanie albo ominięcie zabezpieczeń?
Czytając treść art. 267 § 1 kodeksu karnego, często pojawia się pytanie czym jest to przełamianie albo ominięcie zabezpieczeń. Przełamania albo ominięcie zabezpieczeń oznacza ni mniej ni więcej uzyskanie przez osobę nieuprawnioną dostępu do informacji (treści), które są chronione przykładowo hasłem, kodem dostępu lub zabezpieczeniem wykorzystującym odcisk linii papilarnych.
Czy ujawnienie innej osobie nielegalnie uzyskanej informacji jest karalne?
Tak, również ujawnienie innej osobie nielegalnie uzyskanej informacji jest karalne. Co więcej, podlega takiej samej karze jak samo uzyskanie tej nielegalnej informacji (§ 4).
Tryb ścignia przestępstwa nielegalnego uzyskania informacji
Ściganie przestępstwa, o których mowa w cytowanych powyżej art. 267 § 1-4 kodeksu karnego, następuje na wniosek pokrzywdzonego. Tym samym, o tym czy postępowanie karne zostanie w ogóle wszczęte w takiej sprawie czy nie, każdorazowo decydował będzie pokrzywdzony. To bowiem on musi złożyć w sprawie wniosek o ściganie. Bez niego organy ścigania nie zrobią (a przynajmniej nie powinny) nic.
Czy nielegalnie uzyskana informacja może być dowodem w sprawie?
Co do zasady tak (chociaż pojawiają się w tym zakresie również głosy przeciwne), ale o tym szczegółowo już w kolejnych wpisach. Zapraszam do ich śledzenia.
Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą dla osób prywatnych i dla przedsiębiorców
Stan prawny: 12.2022 r.
Podstawa prawna: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Kodeks karny
