Ważne zmiany w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych od 01 stycznia 2020 roku

Ważne zmiany w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych – część 1

Począwszy od nowego roku wchodzą w życie ważne dla przedsiębiorców zmiany w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Celem tych zmian jest ograniczenie nadmiernych opóźnień w transakcjach handlowych. W założeniu przedsiębiorcom ma już się nie opłacać nie płacenie za otrzymane od kontrahenta faktury. W praktyce niejednokrotnie zdarzało się bowiem tak, że dłużnik de facto “kredytował się” u wierzyciela. Warunki tego “kredytu” były przy tym znacznie korzystniejsze dla takiego wierzyciela, niż gdyby zaciągnął kredytu w banku.

Masz problem z skuteczną WINDYKACJĄ? Szukasz profesjonalisty, który pomoże ściągnąć należności zgodnie z prawem ? Posiadamy autorski program do windykacji należności “WIERZYCIEL”, mamy wypracowane i skuteczne własne procedury – zapoznaj się z naszą ofertą – WINDYKACJA.

Jeżeli potrzebujesz pomocy, zapraszamy do kontaktu – adwokat Katowice – biuro@adwokatagk.pl tel. 322541818

Zmiana nazwy ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych

Od 01 stycznia 2020 roku zmienia się nazwa ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Od nowego roku ustawa ta będzie już nazywała się ustawą o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.

Już sama ta zmiana nazwy ustawy sugeruje, że wprowadzone nowelizacją zmiany są daleko idące.

Zobaczmy więc co dla przedsiębiorców szykuje ustawodawca. Poniżej przedstawiam zestawienie najistotniejszych zmian w tym zakresie.

Zmiana stawek za opóźnienie w transakcjach handlowych

Jak się można spodziewać po wstępie niniejszego artykułu, stawki za opóźnienie w transakcjach handlowych od nowego roku pójdą w górę. Obecnie stawki te wynoszą 9,5%, z kolei od nowego roku będą one wynosić aż o dwa procent więcej, tj. 11,5 %. Zwracam jednak uwagę, że zmiana ta nie będzie dotyczyć dłużników będących podmiotami publicznymi – podmiotami leczniczymi.

Nowe stawki znajdą zastosowanie w przypadku transakcji, których data wymagalności przypada po dniu wejścia w życie tej nowelizacji. Dotyczy to więc transakcji zawartych 01 stycznia 2020 roku i później.

Zmiana wysokości tzw. rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

W dotychczasowym stanie prawnym, przedsiębiorcom będącym wierzycielami, przysługiwało prawo do tzw. rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. Wysokość tej rekompensaty przysługuje wynosiła każdorazowo 40 euro od każdej przeterminowanej należności.

Od nowego roku ta wysokość ulegnie zmianie poprzez uzależnienie od wysokości odzyskiwanej należności. I tak, w przypadku odzyskiwania należności, których wartość nie przekroczy 5.000 zł wysokość tej rekompensaty pozostanie bez zmian. Jeśli jednak należność będzie większa niż 5.000 zł, ale niższa niż 50.000 zł, wysokość tej rekompensaty wzrośnie do 70 euro. Wreszcie, jeżeli należność ta będzie równa lub wyższa niż 50.000 zł, wysokość tej rekompensaty wynosić będzie aż 100 euro.

Nowością jest również to, że od nowego roku przedsiębiorca nie będzie mógł zbyć przysługującego mu roszczenia o zapłatę rekompensaty. Dotychczas temat ten budził wątpliwości w praktyce. Dominowało jednak stanowisko dotyczące możliwości tego zbycia. Takie stanowisko potwierdził również Sąd Najwyższy w wyroku z 07 lipca 2017 roku, sygn. akt V CSK 660/16. Teraz tych wątpliwości nie będzie, ponieważ ustawodawca tę kwestię jednoznacznie przesądził w treści nowelizacji.

Definicja mikro-, małego-, średniego- i dużego-przedsiębiorcy na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych

Kolejna istotna zmiana związana jest z wprowadzeniem do ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, definicji mikro-, małego-, średniego- i dużego-przedsiębiorcy. Definicje te są tożsame z tymi wprowadzonymi Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 651/2014 z 17 czerwca 2014 roku uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu.

Mikro-przedsiębiorca to przedsiębiorca zatrudniający mniej niż 10 pracowników i którego roczny obrót lub suma bilansowa nie przekracza 2 milionów euro.

Mały-przedsiębiorca to przedsiębiorca zatrudniający mniej niż 50 pracowników i którego roczny obrót lub suma bilansowa nie przekracza 10 milionów euro.

Średni-przedsiębiorca to przedsiębiorca zatrudniający mniej niż 250 pracowników i którego roczny obrót nie przekracza 50 milionów euro lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 milionów euro.

Duży-przedsiębiorca to każdy inny przedsiębiorca niż ten wymieniony powyżej.

Te definicje są istotne dlatego, że nowelizacja wprowadza ograniczenia w zakresie możliwości ustalania przez strony transakcji handlowej terminów płatności, o czym poniżej.

Terminy płatności wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych

Co do zasady, strony transakcji handlowych powinny ustalać terminy płatności nie dłuższe niż 30 dni. Jeśli jednak umowa stron będzie przewidywała dłuższy termin, to wówczas, wierzyciel po upływie 30 dni od dnia spełnienia świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, będzie mógł żądać odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych do dnia zapłaty. Nie dłużej jednak niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego.

Nowelizacja wprowadza zakaz ustalania terminu płatności dłuższego niż 60 dni od wskazanego powyżej dnia, jeśli dłużnikiem jest duży-przedsiębiorca, a wierzycielem mikro-, mały- lub średni-przedsiębiorca. Ten termin znajduje zastosowanie do każdej części świadczenia pieniężnego (jeżeli zostało podzielone).

W innym przypadku ustalenie terminu płatności dłuższego niż 60 dni jest możliwe tylko jeśli strony wyraźnie tak postanowią w umowie. Ponadto, musi zostać spełniony warunek braku rażącej nieuczciwości wobec wierzyciela.

W przypadku naruszenia powyższych zakazów, wierzycielowi przysługiwać będą odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych.

Prawo do odstąpienia od umowy albo wypowiedzenia jej

Co więcej, w sytuacji rażącej nieuczciwości wobec wierzyciela, wierzyciel będzie mógł również odstąpić od umowy albo wypowiedzieć ją, jeśli termin zapłaty został określony przez strony jako dłuższy niż 120 dni.Termin ten liczy się od dnia spełnienia świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku.

W przypadku wypowiedzenia umowy, świadczenie pieniężne z tytułu już dostarczonych towarów lub usług, stają się wymagalne w terminie 7 dni. Rygorem nie zachowania wskazanego terminu płatności pozostaje możliwość naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych.

****

Dalsze ważne dla przedsiębiorców zmiany wprowadzone ustawą o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych omówię przy okazji kolejnego artykułu. Już teraz zachęcam do jego lektury.

Stan prawny na 12.2019 r.